Αλλαγή χρήσης

Δεν άντεξε η Χαρά την κρίση.

Πόσα βιβλία να πουλήσεις τάχα

στους εξαθλιωμένους ?

Και σύ νάσαι απλώς η "Χαρά"

μεσήλικη γυναίκα προς τη δύση της,

και δίχως την υπόσταση ενός barcode

που κάνει τον πελάτη να σε σέβεται ?

Δεν πούλαγε βιβλία μόνο.

Μα και μολύβια και παιχνίδια και μπογιές.

Κι όταν ανοίγαν τα σχολεία

γιορτή λες κι γινόταν.

Φωνές παιδιών κι επιθυμίες

κι ελπίδες κι όνειρα και χρόνος και αύριο.

Γιατί, το αύριο πουλούσε η Χαρά.

Τώρα ένα θάνατος πλημμύρισε το χώρο.

"Ενεχυροδανειστήριον".

Με κίτρινες σα πυρετό ταμπέλες γύρω-γύρω,

να φαίνονται από μακριά,

μήπως και χάσει η απόγνωση το δρόμο

και δεν βρεί λύση. (Πριν από την τελευταία).

Φωνές παιδιών πιά δεν ακούγονται εκεί μέσα

κι απελπισμένοι μοναχά τον μπαινοβγαίνουν.

Κι αντί το αύριο απ΄τη Χαρά να αγοράζουν

το χθές στη δυστυχία τους πουλάνε. 

Κατανομές

Δεν με πειράζει που δίχως την καλή ζωή μ' αφήσατε

δίχως ανέσεις, πολυτέλειες και χρωματιστές επιθυμίες.

Που έχασα την έπαρση του πετυχημένου,

την ύβρι του γνώστη.

Όλα τούτα, το νιώθω, με ξεκούρασαν

αφού, αν θέλεις κι' όλας να στο πώ,

ρούχα αταίριαστα όλα αυτά τα χρόνια

πάνω μου τα φορέσατε.

Δυό νούμερα πιό μεγάλα από το μπόι μου,

τρία μικρότερα απ' την ψυχή μου.

Μάλλον χάρη ήταν λοιπόν προς εμέ η απληστία σας

κι ίσως γι' αυτό με βλέπετε να χαμογελώ

και απορείτε.

Μόνο που,

καθώς πονώ από τη δυστυχία των γύρω μου

καμμιά φορά θυμώνω

και ίσως τότε είναι που πρέπει να φοβάστε.

Γιατί η ψυχή μου πιο μικρή κι απ' το άτομο.

Κι εσείς την κομματιάζετε.

Δεν το θέλω. Μα η φύση είναι τέτοια.

Ο υπέρτατος νόμος.