tag:blogger.com,1999:blog-25478400568513273692024-03-08T12:29:01.367+02:00Πρόχειρο ΤετράδιοΠαύλος ΚιρκασίδηςΠαύλος Κιρκασίδηςhttp://www.blogger.com/profile/15920132128006346425noreply@blogger.comBlogger8125tag:blogger.com,1999:blog-2547840056851327369.post-75680915257665256992012-09-30T13:43:00.001+03:002012-09-30T13:43:55.467+03:00Μικρό<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Λογιστικές, καταραμένες πράξεις,<br />στις λογικές σας ψυχές συντρίβονται.<br />Έσοδα κι έξοδα και προπαντός εισπράξεις,<br />πότε να επαίρονται - πότε να κρύβονται.</div>
Παύλος Κιρκασίδηςhttp://www.blogger.com/profile/15920132128006346425noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2547840056851327369.post-75790564855922815282012-02-22T00:20:00.001+02:002012-02-22T00:20:21.417+02:00Αλλαγή χρήσης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Δεν άντεξε η Χαρά την κρίση.<br />
<div class="MsoNormal">Πόσα βιβλία να πουλήσεις τάχα</div><div class="MsoNormal">στους εξαθλιωμένους ?</div><div class="MsoNormal">Και σύ νάσαι απλώς η "Χαρά"</div><div class="MsoNormal">μεσήλικη γυναίκα προς τη δύση της,</div><div class="MsoNormal">και δίχως την υπόσταση ενός barcode</div><div class="MsoNormal">που κάνει τον πελάτη να σε σέβεται ?</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Δεν πούλαγε βιβλία μόνο.</div><div class="MsoNormal">Μα και μολύβια και παιχνίδια και μπογιές.</div><div class="MsoNormal">Κι όταν ανοίγαν τα σχολεία </div><div class="MsoNormal">γιορτή λες κι γινόταν.</div><div class="MsoNormal">Φωνές παιδιών κι επιθυμίες</div><div class="MsoNormal">κι ελπίδες κι όνειρα και χρόνος και αύριο.</div><div class="MsoNormal">Γιατί, το αύριο πουλούσε η Χαρά.</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Τώρα ένα θάνατος πλημμύρισε το χώρο.</div><div class="MsoNormal">"Ενεχυροδανειστήριον".</div><div class="MsoNormal">Με κίτρινες σα πυρετό ταμπέλες γύρω-γύρω,</div><div class="MsoNormal">να φαίνονται από μακριά,</div><div class="MsoNormal">μήπως και χάσει η απόγνωση το δρόμο</div><div class="MsoNormal">και δεν βρεί λύση. (Πριν από την τελευταία).</div><div class="MsoNormal"><br />
Φωνές παιδιών πιά δεν ακούγονται εκεί μέσα</div><div class="MsoNormal">κι απελπισμένοι μοναχά τον μπαινοβγαίνουν.</div><div class="MsoNormal">Κι αντί το αύριο απ΄τη Χαρά να αγοράζουν</div><div class="MsoNormal">το χθές στη δυστυχία τους πουλάνε. </div></div>Παύλος Κιρκασίδηςhttp://www.blogger.com/profile/15920132128006346425noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2547840056851327369.post-28596376008758276192012-02-22T00:16:00.002+02:002012-02-22T00:18:54.950+02:00Κατανομές<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Δεν με πειράζει που δίχως την καλή ζωή μ' αφήσατε<br />
<div class="MsoNormal">δίχως ανέσεις, πολυτέλειες και χρωματιστές επιθυμίες.</div><div class="MsoNormal">Που έχασα την έπαρση του πετυχημένου,</div><div class="MsoNormal">την ύβρι του γνώστη.</div><div class="MsoNormal">Όλα τούτα, το νιώθω, με ξεκούρασαν </div><div class="MsoNormal">αφού, αν θέλεις κι' όλας να στο πώ, </div><div class="MsoNormal">ρούχα αταίριαστα όλα αυτά τα χρόνια</div><div class="MsoNormal">πάνω μου τα φορέσατε.</div><div class="MsoNormal">Δυό νούμερα πιό μεγάλα από το μπόι μου,</div><div class="MsoNormal">τρία μικρότερα απ' την ψυχή μου.</div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal">Μάλλον χάρη ήταν λοιπόν προς εμέ η απληστία σας</div><div class="MsoNormal">κι ίσως γι' αυτό με βλέπετε να χαμογελώ</div><div class="MsoNormal">και απορείτε.</div><div class="MsoNormal">Μόνο που, </div><div class="MsoNormal">καθώς πονώ από τη δυστυχία των γύρω μου</div><div class="MsoNormal">καμμιά φορά θυμώνω </div><div class="MsoNormal">και ίσως τότε είναι που πρέπει να φοβάστε.</div><div class="MsoNormal">Γιατί η ψυχή μου πιο μικρή κι απ' το άτομο.</div><div class="MsoNormal">Κι εσείς την κομματιάζετε.</div><div class="MsoNormal">Δεν το θέλω. Μα η φύση είναι τέτοια.</div><div class="MsoNormal">Ο υπέρτατος νόμος. </div></div>Παύλος Κιρκασίδηςhttp://www.blogger.com/profile/15920132128006346425noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2547840056851327369.post-35638664556872687402012-01-29T22:49:00.005+02:002012-01-30T00:04:23.924+02:00Τι έμαθα από τον κύριο Χριστιανόπουλο.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Μου χρειάζεται ο διαρκής θυμός του κυρίου Χριστιανόπουλου.<br />
<div class="MsoNormal">Μου διδάσκει την φιλόπονη εγκαρτέρηση που χρωστά να κρύβεται </div><div class="MsoNormal">πίσω από κάθε πόθο.</div><div class="MsoNormal">Την επικινδυνότητα της μοναχικότητας, </div><div class="MsoNormal">που σα στολή παραλλαγής τη φοράς</div><div class="MsoNormal">να μην ξεχωρίζεις και δίνεις στόχο.</div><div class="MsoNormal">Και τότε, το ύπουλο χαμόγελο της σιωπής.</div><div class="MsoNormal">Και τότε αντρώνεσαι κι είσαι υπολογίσιμος.</div><div class="MsoNormal">Και τότε, οι οχιές που σε ορέγονται</div><div class="MsoNormal">καμώνονται πως σε σέβονται.</div><div class="MsoNormal">Για να σε υποχρεώσουν με χίλια δυο τερτίπια.</div><div class="MsoNormal">Και μόνο αν δεν τα πάρεις, το αληθινό τους</div><div class="MsoNormal">θα δείξουν πρόσωπο.</div><div class="MsoNormal">Αυτό μου δίδαξε ο κύριος Χριστιανόπουλος.</div><div class="MsoNormal">Να πολεμώ ασήμαντα για τους πολλούς, </div><div class="MsoNormal">τα όπλα μου να μη γνωρίζονται.</div><div class="MsoNormal">Να γίνομαι μικρός, πολύ μικρός, τόσο μικρός σαν τίποτα</div><div class="MsoNormal">αν θέλω τα αληθινά μεγάλα.</div><div class="MsoNormal">Και τότε μόνο θα πάρω το αίμα μου πίσω.</div><div class="MsoNormal">Μα μέχρι τότε,<br />
πρέπει να το δίνω.</div><div class="MsoNormal">(Έστω κι έτσι, ασήμαντα).</div></div>Παύλος Κιρκασίδηςhttp://www.blogger.com/profile/15920132128006346425noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2547840056851327369.post-89869625423004649132010-07-30T21:37:00.000+03:002010-07-30T21:37:17.305+03:00Απελλού 8Σε πολυκατοικίες γκρίζες του πενήντα,<div>τα παιδικά σου χνάρια όταν ψάχνεις,</div><div>μόνο χαλάσματα θα βρεις να σε πλακώσουν.</div><div>Είναι κατάρα αλλού να ζείς κι΄αλλού να υπάρχεις.</div><div><br />
</div><div><div>Αγγίζεις τοίχους, και θαρρείς θα ξαναζήσεις,</div><div>γέλια και κλάματα ενός κόσμου πιά χαμένου.</div><div>Και μοιάζει ευλογία η μυρωδιά εκείνη της κλεισούρας.</div><div>(Σαν θυμιατό πάνω από κλίνη πεθαμένου).</div></div><div><br />
</div><div>Πόρτα κλειστή, του κάτω κόσμου μονοπάτι.</div><div>Πίσω της χρόνια και ψυχές που έχουν φύγει.</div><div>Θλίψη.Αιώνια.Αιώνια σαν τρέλα.</div><div>Γίνεται σάβανο λευκό και σε τυλίγει.</div><div><br />
</div><div>Ρούχα απλωμένα στην πλακόστρωτη ταράτσα, </div><div>μαύρα πανιά στου γυρισμού σου το καράβι.</div><div>Λόγια ασυνάρτητα.Τα έχεις πιά χαμένα.</div><div>Ποιός θα πονέσει τάχα, ποιός θα καταλάβει...</div><div><div><br />
</div></div>Παύλος Κιρκασίδηςhttp://www.blogger.com/profile/15920132128006346425noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2547840056851327369.post-33178645196750936702010-07-30T11:43:00.001+03:002010-07-30T11:44:09.909+03:00Οκτώ και τέταρτο.Κάθε πρωί μιά σκέψη μεγάλη με επισκέπτεται.<br />
Θαρρείς πως ξέρει μάλιστα την ώρα, και κάθε μέρα,<br />
οκτώ και τέταρτο είναι κεί κι' ορθώνεται μπροστά μου.<br />
Προβλήματα που άλυτα φαντάζανε ως χθές,<br />
προβλήματα που ήξερα και άλλα που δεν ήξερα,<br />
(κι΄αυτά είναι περισσότερα),<br />
από άγρια σκυλιά,<br />
σε σύντροφους πιστούς και τρυφερούς μεταμορφώνονται,<br />
και αναζητούν το χάδι μου.<br />
Και τότε γώ το δίνω γιατί τότε μπορώ.<br />
(Και όχι γιατί έχω ως ανόητος την λύσι).<br />
Αλλά γιατί είναι πρωί και η σκέψη που με επισκέπτεται<br />
έχει μέσα της την ελπίδα του χρόνου που απομένει.<br />
Ως την νύχτα.Παύλος Κιρκασίδηςhttp://www.blogger.com/profile/15920132128006346425noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2547840056851327369.post-80949665543720166742010-07-29T16:33:00.000+03:002010-07-29T16:52:52.641+03:00Ελεύθερος.Ελεύθερος, μου λές πως είμαι.<br />
<div>Βουλή και βούληση όλα δικά μου.</div><div>Της μοίρας μου ο μόνος τιμονιέρης.</div><div>Του άστρου μου εγώ το μόνο φώς.</div><div><br />
</div><div>Κι' εκεί που εσύ καμώνεσαι πως με θαυμάζεις,</div><div>γιά όλα τούτα τα (τάχατες) ωραία,</div><div>εγώ από μέσα μου ζηλεύω όλους εκείνους</div><div>που ελεύθεροι δεν είναι, ευτυχώς.</div><div>Που κάποιο χέρι τους δεσμεύει το δικό τους</div><div>και μιά αγκαλιά (σαν φυλακή) συχνά τους κλείνει.</div><div>Ποιός νάναι ελεύθερος ζητάει την ώρα εκείνη</div><div>που τα κορμιά αναζητούν το λυτρωμό τους ; </div><div><br />
</div><div>Ελεύθερος μου λες πως είμαι.</div><div>Βουλή και βούληση όλα δικά μου.</div><div>Μα τι δεν θάδινα να είχα πίσω τη σκλαβιά μου</div><div>αρκεί τις νύχτες δίπλα σου να κείμαι.</div>Παύλος Κιρκασίδηςhttp://www.blogger.com/profile/15920132128006346425noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2547840056851327369.post-71196046765622039422010-07-29T14:05:00.000+03:002010-07-29T14:47:49.876+03:00Δίπλωμα οδηγήσεωςΆνθρωποι δίχως κανένα προορισμό,<br />
χωρίς καμμιά συναίσθηση της ομορφιάς του δρόμου,<br />
θέλουν να βγάλουν δίπλωμα.<br />
Τί να το κάνουν ;Παύλος Κιρκασίδηςhttp://www.blogger.com/profile/15920132128006346425noreply@blogger.com