Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010

Οκτώ και τέταρτο.

Κάθε πρωί μιά σκέψη μεγάλη με επισκέπτεται.
Θαρρείς πως ξέρει μάλιστα την ώρα, και κάθε μέρα,
οκτώ και τέταρτο είναι κεί κι' ορθώνεται μπροστά μου.
Προβλήματα που άλυτα φαντάζανε ως χθές,
προβλήματα που ήξερα και άλλα που δεν ήξερα,
(κι΄αυτά είναι περισσότερα),
από άγρια σκυλιά,
σε σύντροφους πιστούς και τρυφερούς μεταμορφώνονται,
και αναζητούν το χάδι μου.
Και τότε γώ το δίνω γιατί τότε μπορώ.
(Και όχι γιατί έχω ως ανόητος την λύσι).
Αλλά γιατί είναι πρωί και η σκέψη που με επισκέπτεται
έχει μέσα της την ελπίδα του χρόνου που απομένει.
Ως την νύχτα.